-
1 rozkaz
m (G rozkazu) 1. (polecenie) order, command- z rozkazu generała on the orders of the General- aż do otrzymania dalszych rozkazów until further orders- wydawać rozkazy to give orders a. commands- wydać rozkaz zrobienia czegoś to order sth to be done- łamać rozkazy to breach (the) orders- wypełniać a. wykonywać rozkaz to carry out a command a. an order- słuchać czyichś rozkazów to obey sb’s orders- nie będę słuchał jego rozkazów I won’t take orders from him- kapitan dał rozkaz marszu/do marszu the captain gave the command to start marching- żołnierz zgłosił się w sztabie po rozkazy the soldier reported to headquarters for orders- twoje życzenie jest dla mnie rozkazem żart. your wish is my command- mam rozkaz pilnowania drzwi my orders are to guard the door- mam rozkaz nikogo nie wpuszczać my orders are not to let anybody through2. Komput. command- zmienił rozkaz w pamięci komputera he altered the command in the computer’s memory- □ rozkaz dzienny Wojsk. order of the day- rozkaz wymarszu Wojsk. marching orders■ być pod czyimiś rozkazami to be under sb’s command a. orders- być na czyjeś rozkazy to be at sb’s command- mieć kogoś pod swoimi rozkazami to have sb under one’s command- pod swoimi rozkazami miał cały pułk wojska he had the whole regiment under his command- oddać się/zaciągnąć się pod czyjeś rozkazy to put oneself/enlist under sb’s command- rozkaz! a. według rozkazu! yes, Sir!* * *rozkaz! — WOJSK yes sir!
* * *mi1. (= polecenie) order; rozkaz wymarszu marching orders; cofnąć rozkaz revoke an order; wydać rozkaz give an order; wykonać rozkaz obey an order, carry out an order; wykonywać czyjeś rozkazy take orders from sb; na czyjś rozkaz l. z czyjegoś rozkazu by order of sb; być na czyjeś rozkazy be at sb's command; być l. służyć pod czyimiś rozkazami be under sb's command; rozkaz to rozkaz orders are orders, an order is an order; twoje życzenie jest dla mnie rozkazem your wish is my command; rozkaz! wojsk. ( do mężczyzny) yes, Sir!; ( do kobiety) yes, Ma'am!; żegl. aye aye, Sir!.2. komp. instruction, command.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozkaz
-
2 wykonywać wykon·ywać
-uję, -ujesz; pf -aćvt
См. также в других словарях:
wykonywać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, wykonywaćnuję, wykonywaćnuje, wykonywaćany {{/stl 8}}– wykonać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, wykonywaćam, wykonywaća, wykonywaćają, wykonywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
polecenie — n I 1. rzecz. od polecić Polecenie tej sprawy innej osobie okazało się konieczne. 2. lm D. polecenieeń «zlecenie, rozporządzenie, rozkaz» Dostać, otrzymać polecenie. Spełniać, wykonywać czyjeś polecenia. Załatwić coś zgodnie z poleceniem. 3. blm… … Słownik języka polskiego
wykonać — dk I, wykonaćam, wykonaćasz, wykonaćają, wykonaćaj, wykonaćał, wykonaćany wykonywać ndk VIIIa, wykonaćnuję, wykonaćnujesz, wykonaćnuj, wykonaćywał, wykonaćywany, rzad. ndk I, wykonaćam, wykonaćasz, wykonaćają, wykonaćaj 1. «wprowadzić w czyn,… … Słownik języka polskiego